Politechnika Lwowska.

7 sierpnia 2007


Na frontonie uczelni jest łacińska inskrypcja "Litteris et artibus" ("Naukom i sztukom") określająca cel Politechniki Lwowskiej, nazywanej "Matką polskich politechnik".
Gmach od początku swojego istnienia (1877 r.) był koloru czerwonego od zawartych w tynku tysiącach kurzych jaj. Niedawno został przemalowany na obowiązowy dla ukraińskich uniwersytetów kolor żółty.


Żelbetowy mostek zaprojektowany przez prof. Adama Kuryłłę - przejście po nim jest obowiązkowym elementem immatrykulacji studentów PLw.


W holu na parterze po prawej stronie znajduje się popiersie prof. Juliana Zachariewicza, znakomitego inżyniera architekta, pierwszego rektora Szkoły Politechnicznej we Lwowie i autora projektu gmachu głównego oraz wielu gmachów we Lwowie.
Pod nim inskrypcja: "Grono profesorów swojemu koledze", poniżej druga: "Uczniowie swojemu mistrzowi".


Westybul i piękna klatka schodowa prowadząca do auli znajdującej się na piętrze gmachu.


Aula z 11 obrazami symbolizującymi rozwój postępu technicznego ludzkości.
Opis z wyjaśnieniem ich symboliki jest na stronie http://www.wsp.krakow.pl/apismo/nr10/kultura.html


Tablica z nazwiskami doktorów honoris causa Politechniki. Zawiera ona nieścisłości, więc podaje poniżej informacje zaczerpnięte z książki "Politechnika Lwowska 1844-1945" pod red. Zbysława Popławskiego

DOKTORZY RERUM TECHNICARUM  HONORIS CAUSA POLITECHNIKI LWOWSKIEJ

Wręczanie dyplomów doktora honoris causa rozpoczęto od 1912 r., przy czym do 1918 r. wyłącznie Polakom. Otrzymali je:

  • Maria Skłodowska-Curie (1912),
  • Jan Nepomucen Franke (1912),
  • Julian Niedżwiedzki (1912),
  • Kazimierz Obrębowicz (organizator Politechniki Warszawskiej) (1912),
  • August Witkowski (1912),
  • Ferdynand Foch (marszałek Francji i głównodowodzący wojsk alianckich I wojny) (11.V.1922 r.)
  • Józef Dziekoński (warszawski architekt) (1919),
  • Karol Skibiński (emerytowany profesor PLw) (1921),
  • Ignacy Mościcki (profesor PLw) (1922),
  • Roman Ingarden (wybitny lwowski inżynier wodny za generalny plan regulacji Wisły) (1925),
  • Feliks Kucharzewski (historyk techniki) (1925),
  • Andrzej Kędzior (senator) (1925),
  • Aleksanedr Wasiutyński (profesor kolejnictwa w Warszawie) (1925),
  • Tadeusz Fiedler (przechodzący na emeryturę profesor PLw) (1929),
  • Stanisław Bełżecki (profesor mechaniki teoretycznej Politechniki Warszawskie) (1930),
  • Rudolf Modrzejewski (Ralph Modjeski) (wybitny budowniczy mostów i linii kolejowych w Stanach Zjednoczonych) (1930),
  • Paul Séjourné (francuski profesor z Ecole Nationale des Ponts et Chaussees w Paryżu) (1930),
  • Nils Hanson (szwedzki genetyk ze Sztokholmu) (1931),
  • Kazimierz Bartel (profesor PLw) (1935),
  • Zdzisław Rauscher (dyrektor Głównego Urzędu Miar w Warszawie) (1936),
  • Tadeusz Stryjeński (krakowski architekt) (1939)
  • PROFESOROWIE HONOROWI POLITECHNIKI LWOWSKIEJ

    Od roku 1908 poczęło kolegium profesorskie nadawać (tylko jednogłośnie) godność profesora honorowego. Otrzymali ją:

  • Julian Niedźwiedzki (1908),
  • Karol Skibiński (1921),
  • Jerzy Michalski(1921),
  • Placyd Dziwiński (1925),
  • Maksymilian Thullie (1925),
  • Tadeusz Wiśniowski (1925).
  • Ignacy Mościcki (1926),
  • Tadeusz Fiedler (1929),
  • Karol Malsburg (1931),
  • Wawrzyniec Teisseyre (1935),
  • Julian Fabiański (1936) r.,
  • Edwin Hauswald (1939)

  • Tablice z nazwiskami: (1) ofiar hitlerowskiego mordu Profesorów Lwowskich z lipca 1941 na Wzgórzach Wuleckich, (4, 5) rektorów Politechniki od czasu jej założenia do chwili obecnej.


    Tablice Stepana Bandery i Romana Szuchewycza, ukraińskich absolwentów Politechniki, czczonych na Ukrainie jako bohaterów.


    Copyright 2007 Stanisław Kosiedowski
    Data modyfikacji strony: 2008-04-02

    Powrót

    Licznik